De sleutel tot een goed begrip van de opkomst van het moderne Turkije ligt volgens Erik-Jan Zürcher in het verbinden van de processen van oorlog, gedwongen migratie, de imperiale erfenis en natievorming in de 19de en 20ste eeuw. Het huidige Turkije is een verscheurd land dat is voortgekomen uit een tweetal belangrijke ontwikkelingen in de 19e eeuw. Enerzijds was er de groeiende invloed van Europa die het toenmalige Ottomaanse Rijk en haar territorium bedreigde. Anderzijds was de opkomst van het politiek nationalisme een gevaar voor de eenheid en stabiliteit van het multi-etnische en multiculturele rijk.

Zürcher laat zien in welke staat het Ottomaanse Rijk zich bevond in de 19e eeuw en hoe het uiteindelijk in 1922 uiteenviel. Hij behandelt hoe Turkije worstelde met periodes van oorlog, genocide en gedwongen migratie in de vroege 20e eeuw en hoe de Turkse republiek voor deze erfenis een oplossing zocht. Mustafa Kemal en zijn volgelingen dachten de moderniteit te kunnen vinden in secularisme en integratie met het Westen. Daar tegenover stond een groep die de modernisering juist wilde koppelen aan authenticiteit en religie. De strijd tussen deze twee opvattingen heeft de ontwikkeling van Turkije in de tweede helft van de 20e eeuw, maar ook nog in de 21ste eeuw grotendeels bepaald, met als voorlopige winnaar Recep Tayyip Erdogan en zijn AK partij.

Download de bijlage bij het hoorcollege Turkije.

Dit hoorcollege is tot stand gekomen i.s.m. Studium Generale Universiteit Leiden.